Υπάρχει μία συγκεκριμένη στιγμή στο surf που ονομάζεται “πλυντήριο”. Φαντάσου αντί για τα ρούχα, να ήσουν εσύ μέσα στο πλυντήριο γεμάτο με νερό και κάνοντας κύκλους. Κάπως έτσι περνάς την πλειοψηφία του χρόνου σου όταν μαθαίνεις surf. Το κύμα έχει τόση δύναμη που όταν σε ρίχνει μέσα στο νερό, γυρνάς σαν το πλυντήριο μη ξέροντας πού είναι η επιφάνεια και πού ο βυθός. Θα μου πεις: «τι σχέση έχει αυτό με το πλάνο καριέρας;» Πριν σου απαντήσω, ας δούμε πρώτα τι είναι το Πλάνο Καριέρας γιατί είμαι σίγουρη ότι το surf πάνω κάτω το ξέρεις.
Έχουμε το σημείο Α (παρόν) και το σημείο Γ (μέλλον). Το πλάνο καριέρας είναι να ορίσεις εσύ αυτά τα δύο σημεία και να σχεδιάσεις ένα ή πολλαπλά μονοπάτια με συγκεκριμένα βήματα και σε χρονοδιάγραμμα για να φτάσεις από το Α στο Γ. Φυσικά δεν είναι τόσο απλό, αλλά καταλαβαίνεις το νόημα.
Πριν λίγο καιρό αποφάσισα να πάω στην Πορτογαλία για να μάθω surf, τώρα μη ρωτάς πως μου ήρθε, υπάρχουν στιγμές στη ζωή που απλά λες… “Γιατί όχι” και αρπάζεις την ευκαιρία. Την πρώτη φορά που το κύμα με έριξε κάτω πάλευα να βγω στην επιφάνεια, προσπαθούσα να βρω προς πια κατεύθυνση να κολυμπήσω για να πάρω ανάσα. Το μόνο που έβλεπα ήταν άσπρος αφρός και τη σανίδα να γυρίζει μαζί μου. Προσπαθούσα με όλη μου τη δύναμη αλλά το “άτιμο” το κύμα συνέχιζε να με γυρνάει σαν το πλυντήριο.
Εκείνη τη στιγμή, μία συνειδητοποίηση πέρασε από το μυαλό μου… “F*ck that’s pretty much life”. Άρχισα να σκέφτομαι ότι τα τελευταία 7 χρόνια, προσπαθώντας να πραγματοποιήσω το πλάνο καριέρας μου, τα συναισθήματα που έχω βιώσει είναι τα ίδια με αυτά του surf. Επέτρεψέ μου να εξηγήσω.
Aν είσαι 60 λεπτά μέσα στη θάλασσα για surf, τα 55 θα παλεύεις με τα κύματα και τα 5 θα είσαι πάνω στη σανίδα (όταν είσαι αρχάριος). Για να πιάσεις ένα καλό κύμα θα πρέπει να κολυμπήσεις ή περπατήσεις τουλάχιστον 50 – 100 μέτρα μέσα στη θάλασσα. Αρχίζω λοιπόν να περπατάω και να κολυμπάω. Tα ρεύματα ήταν τόσο δυνατά που ενώ έκανα 5 βήματα μπροστά, με κάθε κύμα που ερχόταν πήγαινα 3 βήματα πίσω. Μετά από λίγη ώρα ξεκινάω να νευριάζω και να φωνάζω στα κύματα. Αισθανόμουν τόσο εξαντλημένη που ήθελα απλά να τα παρατήσω. Πείσμωσα και εν τέλει κατάφερα να σερφάρω το πρώτο μου κύμα. Όντας πάνω στη σανίδα, σκίζοντας το κύμα, ένα μεγάλο χαμόγελο σχηματίστηκε στο πρόσωπο μου γιατί σκέφτηκα “Αυτό το συναίσθημα, που πάλεψα με τα κύματα και εν τέλει πέτυχα, αξίζει κάθε σταγόνα (ή μάλλον λίτρο) νερού που κατάπια, κάθε πόνο που προκλήθηκε”.
Η προσπάθεια σου να πετύχεις τους στόχους που έχεις θέσει σε ένα πλάνο καριέρας είναι μια παρόμοια εμπειρία. Τα κύματα αντιπροσωπεύουν όλες τις δυσκολίες και τα εμπόδια που θα εμφανιστούν στο δρόμο σου, τους ανθρώπους που δε θα πιστέψουν σε εσένα. Πολλές φορές, όταν ξεκινάς να εφαρμόζεις το πλάνο σου, στους πρώτους 3-5 μήνες τα παρατάς γιατί είναι πολύ δύσκολο. Γιατί τα πράγματα δεν πάνε όπως τα είχες σχεδιάσει. Γιατί η μία αποτυχία έρχεται μετά την άλλη. Σκέφτεσαι «μήπως τελικά δεν αξίζει όλος αυτός ο πόνος και η προσπάθεια;» Ακριβώς εκείνη τη στιγμή της αμφιβολίας πρέπει να σκεφτείς τα 5 λεπτά πάνω στη σανίδα. Σκέψου ότι όλα όσα θέτεις στο πλάνο σου μπορεί να μην είναι είναι ευχάριστα, αλλά είναι απαραίτητα για να πετύχεις το στόχο σου.
“Ποτέ μην τα βάζεις κάτω γιατί Επιτυχία και Παραίτηση δεν πάνε μαζί.”
Ένα από τα πιο δύσκολα και πιο σημαντικά πράγματα στο surf είναι το timing. Εφόσον δεν τα έχεις παρατήσει και έχεις καταφέρει να φτάσεις στο κατάλληλο σημείο, το ερώτημα είναι “πότε σηκώνεσαι πάνω στη σανίδα”; Εάν σηκωθείς νωρίτερα από ότι πρέπει, το κύμα θα περάσει από κάτω σου και θα μείνεις πίσω. Εάν σηκωθείς ένα δευτερόλεπτο αργότερα, κινδυνεύεις το κύμα να σε χτυπήσει και να πέσεις με τα μούτρα στο νερό από ύψος 2-3 μέτρων. Ακόμα και το ένα κλάσμα του δευτερολέπτου κάνει τη διαφορά. Καθώς είσαι ξαπλωμένος στη σανίδα και περιμένεις το κύμα, χρειάζεται να παρατηρείς τη θάλασσα, να προσπαθήσεις να τη “διαβάσεις” ώστε να καταλάβεις πότε έρχεται το κύμα. Δεν πρέπει να βιαστείς γιατί θα κουραστείς πάρα πολύ γρήγορα καθώς όλα τα κύματα δεν είναι κατάλληλα για να τα σερφάρεις. Όμως, δεν πρέπει ούτε να καθυστερήσεις γιατί θα χάσεις την ευκαιρία να πιάσεις στο ιδανικό κύμα.
Πολλές φορές θα δω άτομα να ξεκινούν το πλάνο τους και στους πρώτους 3 μήνες να το μπουκώνουν με ξένες γλώσσες, Internships, δουλειά, σχολή, εθελοντισμό, online courses κλπ. Όλα μαζί ταυτόχρονα. Έτσι, όμως, θα σε πιάσει η υπερκόπωση, θα θέλεις να τα παρατήσεις και θα σκέφτεσαι «τελικά μάλλον δεν μπορώ». Φυσικά και δεν μπορείς να κάνεις όλα αυτά που θέλεις σε μόνο 3 μήνες. Γι’ αυτό το ιδανικό πλάνο καριέρας έχει χρονοδιάγραμμα 2 χρόνια. Οπότε, θα χωρίσεις όλα αυτά που θέλεις να κάνεις σε αυτό το διάστημα και έτσι θα σου φαίνεται πολύ πιο εφικτό. Όταν είσαι στον 4ο μήνα του πλάνου και στεφτείς “πωωω πότε θα μάθω αυτά τα Γερμανικά;” άνοιξε το πλάνο σου και θυμήσου ότι το έχεις βάλει σε 3 μήνες από τώρα. Η βιασύνη φέρνει άγχος και το άγχος είναι εμπόδιο.
Όπως παρατηρείς τη θάλασσα για το κατάλληλο κύμα, έτσι παρατηρείς και το εξωτερικό περιβάλλον για την κατάλληλη ευκαιρία στην κατάλληλη στιγμή.
“H επίτευξη του πλάνου καριέρας είναι μαραθώνιος όχι sprint. Μάθε να παίζεις το μακροπρόθεσμο παιχνίδι.”
Ξυπνάμε μια μέρα στο surfing camp και έβρεχε καταρρακτωδώς με αέρα. Στεναχωρημένη και με παράπονο πάω στον Surf Instructor και του λέω “Πολύ κρίμα σήμερα δε θα καταφέρουμε να κάνουμε surf, ο καιρός δε μας ευνοεί”. Με κοιτάει και μου απαντάει “Τι εννοείς; Αν ήταν να περιμένεις τον ευνοϊκό καιρό δε θα μάθεις ποτέ surf.” Όντως, είχε δίκιο. Οι συνθήκες ήταν τόσο δυσμενείς που έπρεπε να καταβάλω τριπλή προσπάθεια από κάθε άλλη μέρα για να πιάσω ένα κύμα. Έτσι, όμως, έμαθα πως να προσαρμόζομαι σε αυτές τις συνθήκες. Τι χρειάζεται να αλλάξω για να πετύχω με αυτόν τον καιρό. Το μόνο σίγουρο είναι ότι έγινα πλυντήριο περισσότερο από κάθε άλλη φορά. Αυτό, όμως, με έκανε πιο δυνατή γιατί την επόμενη μέρα είχα πολύ μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση.
Πάντα θα βρίσκεις κάποιον, κάτι, κάπου να ρίξεις την ευθύνη. Ξεκινάς και γκρινιάζεις “πως να βρω δουλειά με αυτή την κρίση”, “οι άλλοι είχαν λεφτά και σπούδασαν στα καλύτερα πανεπιστήμια”, “μου ζητάν εργασιακή εμπειρία ενώ μόλις βγήκα από το πανεπιστήμιο”. Δε λέω ότι δεν έχεις αληθινά εμπόδια, αλλά είναι εύκολο να ρίχνουμε τις ευθύνες αλλού όταν αντιμετωπίζουμε δυσκολίες ή αποτυχίες. Το χειρότερο που μπορείς να κάνεις είναι να μείνεις στάσιμος και να κλαις τη μοίρα σου που δε σου δόθηκαν πιο ευνοϊκές συνθήκες.
Γεννήθηκε μέσα στη φτώχια, έμεινε έγκυος στα 14, έχασε το παιδί της, την απέλυσαν από τη δουλειά της και της είπαν ότι δεν είναι κατάλληλη για την τηλεόραση. -Oprah Winfrey, πολυβραβευμένη Talk Show Host.
Παρόμοιες ιστορίες έχουν ο Thomas Edison, Steve Jobs, J.K.Rowling, The Beatles, Abraham Lincon. Αντιμετώπισαν τις δυσμενείς συνθήκες και δεν περιορίστηκαν σε αυτές. Έαν σκέφτεσαι “Ωραία όλα αυτά αλλα το πλάνο καριέρας μου είναι πολύ δυσκολο να πραγματοποιηθεί” τότε το τελικό μου μήνυμα προς εσένα είναι το εξής:
“Φυσικά και θα είναι δύσκολο. Αν ήταν εύκολο όλοι θα το έκαναν»
Άσε σχόλιο